Om 8.30 uur moesten we op het plein staan en zouden we opgehaald worden. De wekker ging dus op tijd. Jasper voelde zich nog niet top, maar het kon er mee door. Pas om 8 uur werd het ontbijt geserveerd, dus het was echt rennen en vliegen. Gelukkig kon er nog een handkarman geregeld worden en met onze ontbijtjes in de hand verlieten we om 8.15 uur Riad Maud.
In anderhalf uur reden we van Marrakech naar Imlil. Langzaamaan reden we het Atlasgebergte in en de weg werd bochtiger. Renske zat al klaar met haar zakje. In Imlil wachtten de gids, de kok en de muildiermannen al op ons onder een paar bomen langs de kant van de weg. We kregen drie dieren mee i.p.v. de afgesproken twee. Maroctravel had dat al aangeboden, omdat Jasper ziek was. Maar die reageerde heel stellig: “ik ga echt niet op een ezel zitten hoor!” Maar blijkbaar had de trekkingorganisatie, misschien vanwege de kinderen, toch besloten een derde dier mee te geven. Dat was fijn, want er moesten best veel spullen mee: naast onze beperkte bagage ook nog tenten, matjes, slaapzakken, eten, een keukentent, keukenspullen et cetera. Doordat er nu drie dieren meeliepen, waren ze niet overdreven zwaar belast. We waren met een aardig koppeltje mensen zo: wij vijven en vier begeleiders!
Een van de muildieren kreeg nog snel een nieuw hoefijzer en toen gingen we van start! We liepen het dorpje uit en al snel werd het landschap droog en kaal. En het was warm, verschrikkelijk warm. Gelukkig liepen we een stukje door een naaldbos, zodat we wat beschutting hadden tegen de brandende zon. Ondertussen maakten we kennis met Mohamed, onze gids. Een leuke jongeman, die direct heel vertrouwd voelde.
De eerste klim ging niet vanzelf, met name door de hitte, waar we erg aan moesten wennen. We dronken thee bovenop de eerste pas en aten in no-time een zak nootjes en dadels leeg. Na een korte pauze vervolgden we onze tocht. Over asfalt liepen we een eind terug naar beneden om uiteindelijk vlakbij een riviertje onder de bomen te lunchen. Er lagen kussens klaar en er werd een hoeveelheid eten neergezet waar twee gezinnen nog teveel aan zouden hebben. Wat een feestmaal! Het voelde als pure luxe dat er zo goed voor ons werd gezorgd.
Na dat rustmoment liepen we verder. We passeerden een dorpje en klommen uiteindelijk weer omhoog naar onze guesthouse. We waren er de enige gasten en we deelden een zespersoonskamer met z’n vijven. Er waren een groot dakterras en zelfs een (koude) douche en een normaal toilet. We dronken muntthee en kregen er een groot bord zoute popcorn bij. ‘s Avonds aten we linzensoep, tajine met aardappel, groenten en schaap en fruit na. Net als de lunch waren het enorme hoeveelheden eten. Met overvolle buiken doken we op tijd ons bed in, omdat we de volgende dag vroeg zouden starten.
Afstand: 12 km – 800 hm
