CategorieTRAVEL

6. Nóg meer regen

Het einde van de week, samen met Jelle en Erwin en de kids, kwam in zicht en het weer was nog steeds niet al te best. Na de nodige regen ’s ochtends werd het eindelijk een beetje droog en besloten we vanuit het huisje een wandeling te maken, een tocht van een kilometer of acht. Zodra we bij de eerste splitsing stonden, op tien minuten van ons huis, begon het weer te regenen. Het duurde een eeuwigheid voor we iedereen in regenjasjes en regenbroeken gehesen hadden, maar die moeite durfden we ons niet te besparen, want het zag er uit alsof het nog wel even zou blijven regenen. Jelle en Steen besloten in elk geval terug te keren. Met de overige acht maakten we een prachtige wandeling! Veel klimmen, veel smalle paadjes, door berkenbos met houten loopbruggetjes en over hoge bergtoppen met prachtig uitzicht. Toen we bijna thuis waren, bij dezelfde splitsing als op de heenweg, begon het na een kort droog moment, opnieuw gestaag te regenen. M’n regenkleding bleek de functie van water-tegen-houden te zijn verloren en voor Daantje was de grens bereikt na de lange en natte wandeling en ze voegde nog wat waterlanders toe aan alle nattigheid. Gelukkig was het toen niet ver meer en wachtten thuis de warme soep, douche en thee.

5. Regen, regen, regen

Op zaterdag hadden we dan toch echt alleen maar regen, regen en nog eens regen. Aan het einde van de ochtend – begin van de middag leek het iets mee te vallen en wilden we met een aantal toch even een frisse neus halen en de berg aan de overkant op. Daantje was de eerste die riep dat ze mee wilde. Verder gingen Erwin, Steen en Jasper mee. De andere dames bleven thuis. Op zich geen gek idee, want gaandeweg de tocht ging het steeds harder regenen en waaien. De top van de berg lag verstopt in de wolken en van het uitzicht was helemaal niks te zien. Het was er wel heel erg koud en nat. Schuilend in de luwte van het gebouwtje behorende bij de zendmast, aten we gauw een boterham en daalden toen snel weer af. Na de tocht van 7 kilometer waren we alle vijf behoorlijk doorweekt, dus die warme thee ging er goed in!

1. Reis

De reis naar Noorwegen hadden we opgeknipt in drie delen. De eerste overnachting hadden we in het noorderlijkste puntje van Duitsland in het plaatsje Handewitt. Jelle en Erwin hadden in hetzelfde plaatsje een overnachting geboekt en dus konden we gezellig met elkaar eten. Dat werd een grote schnitzel, vlees nu het nog kon!

De volgende ochtend vertrokken we op ons gemakje naar het noorden van Denemarken, met op een uur voor de eindbestemming nog een geplande stop in het bos Rold Skov, waar kromme knoestige bomen stonden. We picknickten er en maakten er een wandeling.

’s Avonds aten we in Bronderslev bij een soort van pizzeria/hamburgertent, waar we overjarig bier dronken, dat ergens onderuit een kast tevoorschijn was gekomen.

De volgende ochtend moesten we vroeg op, om op tijd bij de boot te zijn. Netjes om 7.45 uur stonden we in rijen opgesteld, die links en rechts van ons de boot op mochten. Twee rijen bleven staan: onze rij en die van Jelle en Erwin. Achterin de auto brak de paniek uit…. ze zouden ons toch niet vergeten??? Met nog slechts 4 auto’s achter ons, mochten we dan toch eindelijk ook inschepen. De kans dat we nu nog een plekje voor tien man zouden kunnen vinden was vast nihil.
Op weg naar het dek kwamen we stomtoevallig ineens bekenden tegen van school! Daar hebben we gezellig een kopje koffie mee zitten drinken en reisplannen en tips uit zitten wisselen. Verder brachten we de tijd lekker in het zonnetje op het dek door, wat een mazzel hadden we met het weer!

Na aankomst moesten we nog zo’n drie uur rijden. Na telefonisch contact met de eigenaar kregen we de instructies om het huis in te komen (met 10 man liepen we te spoorzoeken in de schuur) en bleek het echt het mooiste huisje ooit. Hier houden we het wel een weekje vol!

2. Het Sherpa-pad van de Falkenuten

De eerste dag in Noorwegen besloten we de Falkenuten te beklimmen, want vandaag zagen de weersvoorspellingen er goed uit. In een lange rij beklommen we de traptreden en verbaasden ons erover hoe die grote stenen de berg op waren gesjouwd. Onderweg konden we nog een geocache meepakken, die Renske heel snel vond. Het einddoel was een meertje, waar Steen al bij de eerste worp een forel uit het water hengelde. Erwin, Roos, Renske en Daantje liepen ondertussen verder omhoog naar de sneeuw.

Voor de terugweg namen we een andere route. Hier was het af en toe zoeken naar een niet-bestaand pad, struinend door nattigheid en lage struikjes. Dat maakte het extra zwaar, zodat iedereen blij was toen we eindelijk weer op de weg uitkwamen.

De beloning was nog even pootjebaden in een mooi stroompje vol rotsen en ’s avonds versgevangen spekforelletjes en gepofte aardappels van het vuur.

4. Na regen komt zonneschijn

’s Nachts en ’s ochtends zat het potdicht in het dal en waren de bergen verborgen achter een dikke laag grijze mist. De regen kwam gestaag met bakken uit de hemel en tikte gezellig, doch ongewenst, op het dak. Het zag er niet naar uit dat het vandaag nog droog ging worden, tot toch wel enige vreugde van de kinderen, want dat betekende dat ze lekker in de pyama konden blijven rondlopen. Ze vermaakten zich in wisselende samenstelling met spelletjes en lezen. Mooi om te zien dat ze zich goed met elkaar vermaken, ondanks de verschillen in leeftijd.

Maar rond de middag was daar toch plotseling de zon! Inmiddels hadden we allemaal wel min of meer zin in een frisse neus en dus werden de wandelbroeken en -schoenen aan getrokken. Met de rugzakken vol brood en worst vertrokken we de bergen in achter ons prachtige huis. We liepen over mooie paadjes, afgewisseld met vlondertjes, houten plankjes en zompige veen-stukjes. Na een kilometer of zes waren we weer terug op de splitsing en liepen de mannen en Daantje terug naar huis. De dames beklommen nog een laatste klimmetje.

3. Ochtendklim en vuur bij de waterval

Ik startte de dag met een wandeling in m’n eentje naar de top waar we vanuit het huisje zicht op hebben. Het was nog heerlijk vroeg, dus dubbel genieten. In het dal vloten de vogeltjes en kabbelde het water. En verder….. niks!
Ik was voor het eerst op pad met wandelstokken. Die lagen al maanden te wachten, maar wil ik in Nederland écht niet mee rond te lopen. Het was een lekkere opstart van de dag: een flinke workout door de berg in hoogtempo te beklimmen en ontbijt op de top met mooi uitzicht als beloning. Toen er een kerel in onderbroek de berg op kwam, vond ik het een mooi moment om weer af te dalen.

Na de koffie vertrokken we met z’n 10en voor een wandeling van zo’n 8 km. Het werd een ‘heen-en-weertje’ langs de beek, met als eindpunt de waterval. Vorig jaar liepen we hier ook al eens en toen is de route omgedoopt tot ‘het mierenpad’. De kids maakten zich dan ook een beetje zorgen dat ze zich opnieuw aan deze gevaren moesten bloot stellen. Gelukkig was het iets minder warm en waren de mieren iets minder actief en agressief.
Daantje liep enthousiast voorop en rende, ‘ik zie er weer een!!!’-roepend, van bordje naar bordje. De andere negen liepen er in een lange rij achteraan… De kans dat we elanden zouden zien, was tot nul gereduceerd. Sporen zagen we wel, in de vorm van keutels. Verder vonden we een beverdam, omgeknaagde bomen, een afdruk van (waarschijnlijk) een veelvraat, een gevlekte orchis en heel veel mooie natuur. Love it!

Eifel voorjaar 2019

Vanwege diverse deadlines was het verschrikkelijk druk op het werk, maar door aan de voorkant wat lange dagen te maken, wist ik twee extra vrije dagen te organiseren rond Pasen. En dus konden we er lekker een paar dagen tussenuit naar ons vaste adresje in de Eifel. Hier komen we inmiddels als zo’n jaar of vijftien, maar het verveelt er nooit. Na slechts tweeënhalf uur rijden sta je in één van de prachtigste gebieden. Helaas ontdekken steeds meer mensen dat en dus hebben we het er het afgelopen decennium behoorlijk druk zien worden. Zeker rond feestdagen zoals nu met Pasen. Maar goed, dat mocht de pret niet drukken: het was supermooi weer en we konden met z’n vijven fulltime buiten zijn.

Voor de eerste dag had ik een rondje van ruim dertien kilometer uitgestippeld met de gps. Onderweg konden we dan nog wat geocaches zoeken. Met de belofte dat we er lekker de hele dag de tijd voor zouden nemen en onderweg zouden picknicken zagen de kids het ook helemaal zitten. En dus gingen we met ieder een eigen rugzak met broodjes, drinken en een banaan op pad. En ik uiteraard met m’n zware rugzak met camerastuff. Waar de dag ervoor nog een objectiefje bij was gekomen: een prime 50mm. Dat verklaart ook meteen het gebrekkige aantal landschapsfoto’s ;-).
De eerste twee geocaches vonden we heel snel (in een nep-paddestoel) tot wat minder snel (verstopt in een gat achter veel mos), maar daarna waren ze onvindbaar of was de halve berg afgegraven. Ondanks die teleurstelling maakten we een mooie lange wandeling en hadden de kids het ook echt goed naar hun zin!

Ook de dagen erna trokken we erop uit en mochten het, van Renske vooral, geen korte wandelingen worden. Met onderweg wat spelen aan een beekje, leuke klim- en klauterpaadjes (soms recht omhoog tegen een rotswand), een parcours over een mikado van boomstammen, woelmuizen, een eekhoorn, een dassenburcht, hagedisjes en Tieme die door een bankje zakte, bleef het alle dagen leuk. We liepen uiteindelijk ruim veertig kilometer in vier dagen.

Oostenrijk 2017

De Alpen blijven favoriet! En zeker in het Vorarlberg komen we graag, omdat het relatief dichtbij is. Dit jaar namen we opa en oma mee in de eerste helft van de vakantie. Buiten dat het heel gezellig was, was er ook het bijkomend voordeel dat Jasper en ik er ook eens met z’n 2en met de mountainbike op uit konden en een meer technische wandeling konden maken.
De eerste week zaten we in Damüls, in het mooiste huisje ooit: ons houten huis maakte deel uit van een kleine verzameling huisjes halverwege de berg, met prachtig uitzicht vanaf een enorm groot balkon. Ons tweede adres in Pfunds in het Oberinntal was bekend terrein en hadden we opnieuw uitgezocht vanwege de grote tuin. Van hieruit kun je makkelijk verschillende kanten op: richting Serfaus, Fiss en Ladis, de Kaunertalgletsjer of richting Italië. Hierna namen we afscheid van m’n ouders en gingen wij verder naar ons laatste adres in Ehrwald. Deze plek stond al langer op ons lijstje, omdat je er vaak langs rijdt, maar nooit eens stopt. Het was er verrassend mooi! (het appartementje viel nogal tegen). We maakten er een helse fietstocht met de fietskarren en onmogelijke beklimmingen over wortels en rotsen. En ik maakte er een prachtige en technische klimtocht in m’n eentje, met klauterstukken langs kabels.
Oostenrijk blijft prachtig!! De bergen, het weer, het eten en drinken, de vele speelplekken voor de kinderen.

Noorwegen 2018

In de zomer waren we een maand in Noorwegen hadden de mooiste huisjes, vaak in the middle of nowhere, met enkel landschap en uitzicht! Elk huisje had zo z’n charme: het toppunt van knusheid met prachtig uitzicht op een meer, elke dag een enorme kudde geiten door je tuin en een bad met uitzicht op de bergen, het laatste huisje bovenop de berg met watervallen rondom en zicht op het fjord of pal aan een meer gelegen en zonder stromend water en het best bereikbaar via een roeiboot. Vier weken avontuur en vier weken genieten!

IJsland 2018

Bijna een jaar lang waren we bezig met voorbereiden, m’n broertje en ik: een reis naar IJsland. Voor mij gold dat al jaren lang als nummer 1 van m’n bucketlist, in combinatie met het Noorderlicht zien. Ik bracht uren door op internet en messenger om ideeën uit te wisselen, puzzelde op route en overnachtingen, plande van dag tot dag de highlights en things to do …. en toen brak Sander vijf dagen voor vertrek z’n hand door een aanrijding en vielen de plannen in duigen. Na een nachtje wikken en wegen besloot ik hoe dan ook te gaan, in m’n eentje. Links en rechts deed ik nog wat pogingen om vervangend reisgezelschap te regelen, maar vind maar eens iemand die zo last minute de boel de boel kan laten én waar je het ook nog een beetje mee ziet zitten om 12 dagen intensief mee op te trekken. Toch lukte dat op het allerlaatste nippertje wonderlijk genoeg! M’n oude afstudeermaatje Jelle wilde maar wat graag mee en ze kreeg het nog geregeld ook! En zo stapten we dus samen in het vliegtuig op weg naar het mooiste land waar ik ooit was. Het werd een waanzinnige, onvergetelijke en übergezellige reis! We reden 2.000 km in onze gehuurde Kia Rio, heel IJsland rond in 12 dagen, met zon, regen, mist, hagel en storm; ontelbare regenbogen; onbeschrijflijk mooie landschappen met leegte en ruigte, bergen, watervallen, ijsschotsen en de mooiste kleuren en wolkenluchten, maar ook stinkende zwavelluchten; we zagen rendieren, arenden, zeehonden, raven; we beklommen bergen, vulkanen en een gletsjer, we staken koude rivieren over, zaten in een warm geothermisch bad en maakten mooie tochten, lang en nog langer. En tot slot, als mooiste kers op de taart: we zagen het noorderlicht!

Om enkele tips te geven:

  • Pak de highlights mee, maar focus je vooral op de minder gebaande wegen.
  • Sta om 4.30 uur op om de zon op te zien komen bij het gletsjermeer Jökulsárlón en geniet in je eentje van de rust, de zeehonden en het krakende ijs (een paar uur later kun je er over de koppen lopen).
  • Maak een gletsjertocht… nu het nog kan… ook hier verdwijnt het ijs in sneltreinvaart.
  • Slaap in hostels: goede prijs-kwaliteit, gezellig en een ontzettend leuke manier van overnachten. Of via airbnb bij mensen thuis (dat levert vooral vaak verrassende situaties op ;-)).
  • Vertrouw vooral niet blind op de noorderlicht-apps en de bewolkte luchten: wij misten er het noorderlicht door op een van de mooiste plekken van IJsland.
  • En áls er dan door een IJslander noorderlicht wordt voorspeld (i.t.t. wat kp-waarde in de app vertelt), blijf dan vooral wachten tot je een ons weegt: het wordt beloond!
  • Sla de Blue Lagoon over, maar ga zéker naar het kleinschaliger Myvatn Nature Baths. En als je dan zo’n zelfde zonsondergang hebt als wij, wil je nooit meer weg.
  • Maak een lange hike, bijvoorbeeld die van Hvannagil.
  • Ga naar Landmannalaugar. Een eind van de ringweg af, maar o wat mooi!
  • Maar bovenal: GENIET!